ایزوگام فتاح به شکل حلقه، لوگ ها به مخازن و مخازن عمودی (برای عایق گرما و عایق سرد) جوش داده می شوند.
کشتی های افقی نیازی به پشتیبانی عایق ندارند
در مورد مخازن عایق سرد، عایق تا 5 برابر ضخامت عایق در جاهایی که برآمدگی وجود دارد (مانند دامن / تکیه گاه پا و غیره) گسترش می یابد. تکیه گاه ها و براکت ها در صورت عایق حرارتی تجهیزات معمولاً عایق نیستند.
مواد تشکیل دهنده بخشی از سیستم عایق (مانند سیمان، پوشش، پارچه و غیره) باید عاری از آزبست باشند به جز تخته آسیاب که برای جلوگیری از تماس فلز با فلز استفاده می شود.
سطح فولاد کربنی و فولاد کم آلیاژی که قرار است عایق بندی شود باید (برای محافظت در برابر خوردگی) با سیستم رنگ مطابق با مشخصات نقاشی توصیه شده برای سرویس رنگ آمیزی شود.
کار عایق کاری تنها پس از اتمام آزمایش هیدرولیک روی تجهیزات/لوله کشی و تحویل اقلام برای عایق کاری آغاز می شود.
به طور کلی عایق باید بر روی کل سطح فلز از جمله فلنج ها و حلقه های سفت کننده و غیره اعمال شود، به جز روی قطعات (به عنوان مثال صفحه گلند برای بسته بندی غده شیر و غیره) که برای اهداف تعمیر و نگهداری نیاز به برچیدن مکرر دارند.
تا آنجا که ممکن و عملی باشد، فضاهای خالی ناشی از نمایه سطح خارجی هر مورد (به عنوان مثال بدنه شیر) با مواد عایق سست پر می شود.
در صورت عایق سرما، روکش فلزی باید بدون استفاده از پیچ های خودکشی انجام شود تا مانع نفوذ بخار نشود. اما این در مورد فوم کردن درجا صدق نمی کند.
در صورت لزوم، اتصالات بین سد بخار و سطح / روکش فولادی برای جلوگیری از نفوذ رطوبت، آب بندی می شوند.
در صورت ضخامت عایق بیش از 75 میلی متر، توصیه می شود که عایق به صورت چند لایه اجرا شود.
مواد عایق مورد استفاده در کارخانه هایی که در آنها اسید نیتریک یا نیترات آمونیوم تولید می شود، نباید حاوی مواد آلی اتصال دهنده (مانند رزین های فنولیک) باشد.
در کارخانه های فرآیندی با هود احتمالی تشکیل بخارات قابل اشتعال فرار، فقط باید از مواد عایق با سطح بسته (مثلاً فوم گلس) استفاده شود.
در صورت استفاده از عایق در چند لایه، درزها باید به صورت پلکانی باشد.
مواد عایق روی سطوح عمودی یا تقریباً عمودی باید با استفاده از تکیه گاه های مناسب و سیم های بند یا نواری از لغزش جلوگیری شود.
خطوط با فاصله نزدیک (حفره کوچک) یا لوله ممکن است در یک پوشش مشترک (حداکثر 6 خط) عایق بندی شوند.
